ജ്ഞാനം

ജ്ഞാനപ്രകാശത്തെ തേടി ഞാനീ
മണ്ണിലലയും മരിക്കുവോളം
ജ്ഞാനമല്ലറിവെന്നറിവിലേക്കീ
ഞാനെന്* മനസ്സിനെ കൊണ്ടുപോകും
എത്രയേറെപഠിച്ചുപോയ്* ഞാന്*
എത്രയേറെയഹത്തില്* കുളിച്ചു ഞാന്*
എന്നിലെ ഞാനെന്ന ഗര്*വിനെ ഞാന്*
എന്നേക്കുമായി കുഴിച്ചു മൂടും
പഠിച്ചു പഠിച്ചു നാം പണ്ഡിതരായ്
പാഠങ്ങളെല്ലാം ഹൃദിസ്ഥമാക്കി
എങ്കിലും ജ്ഞാനമേ നിന്നെ മാത്രം
അകതാരില്* കണ്ടില്ല നിര്*ണയമായ്
വിവേകത്തില്* ബുദ്ധിയെ തൊട്ടുണര്*ത്തി
അഹമെന്ന ഭാവം വെടിയണം നാം
പണ്ടിതനായൊരു ജ്യേഷ്ടനവന്*
വിനീതനായൊരു വിവേകിയവന്*
അഹമൊട്ടുമില്ലേലവന്**തന്നെയാ-
ജ്ഞാനിയെന്നുള്ളതു നിസ്സംശയം

Keywords: kavitha njanam, malayalam kavitha, malayalam poem