മനുഷ്യ മാനസം

മനുഷ്യ മാനസം


കാണുന്നില്ല മന്*ഷ്യന്* മനസ്സിന്റെ
കാഴ്ചകള്* സങ്കല്പമാകും സുനിശ്ചിതം
കാണുന്നു നാം മനസ്സില്* പല സ്വപ്നം
കാണാതെ പോകുന്നു പലതും ധരണിയില്*

കാലങ്ങളെത്ര കൊഴിയുന്നു നമ്മുടെ
കര കാണാത്ത കടലിലെ ജീവിതം
അക്കരപ്പച്ചയില്* കണ്* നട്ടു നമ്മുടെ
രജനീ ദിനങ്ങളും നീങ്ങുന്നു വേഗത്തില്*

ആശകള്* ഒരോന്നു വന്നു നിറയുന്നു
ആധിയും വ്യാധിയും ഒപ്പം നിറയുന്നു
ആകാശവീധിയില്* അക്ഷി എറിഞ്ഞിട്ടു
ആലംബമില്ലാ ശരണം വിളി തഥാ

പണമാനെപ്പോഴും ആശ്രയം മനുജന്
പാവന പാഠങ്ങള്* അല്ലല്ല ആശ്രയം
എങ്കിലും തൃപ്തി വരാത്തൊരു മാനസം
തൃപ്തിയില്* നിദ്രതന്* കാലം മറന്നല്ലോ

ഉജ്വല വേഗത്തില്* പായുന്നു മാനസം
അനന്ദമാം ആകാശ വീഥിയില്* രശ്മിപോല്*
ആകാശഗോപുരം പണിതുയര്തീടുന്നു
മനസിന്റെ മാന്ത്രിക മായിക ശക്തിയാല്*

അല്ലലില്ലാത്തൊരു ജീവിതം തേടി നാം
എന്തും സഹിക്കാന്* മടിയാതെ നില്*കുന്ന
മനസ്സേ നീയൊരു രാഗത്തിലെന്ന പോല്*
മാനവ വീഥിയില്* മധുരം ചൊരിയുക


Keywords: poems, kavithakal, malayalam kavithakal, malayalam poems, philosophy, manushya manasam