ചിതറി ഉരുണ്ടു പോയ കണ്ണുനീര്* മുത്തുക്കള്*
പെറുക്കി എടുക്കുവാന്* കഴിഞ്ഞില്ല
നിന്* ഓര്*മ്മകളാല്* നിദ്രാ വിഹിനമാക്കുന്നു രാവുകള്*
ഓരോ ഓര്*മ്മകളും ഒഴുകി അകലുമോയെന്നു ഭയന്ന്
കരയാനും കഴിയുന്നില്ലല്ലോ പ്രണയമേ

ചിലപ്പോള്* കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു
ചിലപ്പോള്* പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കരഞ്ഞു
എപ്പോള്* ഒക്കെ നിന്റെ ഓര്*മ്മകള്* വേട്ടയാടി
അപ്പോഴൊക്കെ നിന്റെ പേരെടുത്തു കരഞ്ഞു
നിന്റെ ഒരു പേരുമാത്രമേ ആവര്*ത്തി എഴുതി വച്ചുള്ളൂ
എത്ര തവണ എഴുതി ആനന്ദം കൊണ്ടുവോ മനസ്സാലെ
അത്രവും തവണ മായിച്ചു നിന്*
ഓര്*മ്മകളാല്* കരഞ്ഞു പ്രണയമേ

ശ്വാസം എടുക്കുമ്പോഴും നിന്റെ ഓര്*മ്മകള്* മാത്രം
എടുക്കാതിരുന്നാല്* എന്റെ ജീവന്* പോകുമ്പോലെ
എങ്ങിനെ പറയുംഈ ശ്വാസം പോലും നിന്റെ
ഓര്*മ്മകള്*ക്ക് ശേഷമേ വരുകയുള്ളു ,
ഇതാണോ നീ പ്രണയമേ

വേദന എത്രമേല്* ഉണ്ടെന്നു പറയുവാന്* കഴിയുന്നില്ല
മുറിവുകളുടെ ആഴം എത്രയെന്നു കാണിക്കാന്* പറ്റുന്നില്ല
കണ്ണുകളില്* നിന്നും മനസിലാകുന്നുയെങ്കില്* മനസ്സിലാക്കു
കണ്ണുനീര്* എത്ര വാര്*ന്നു ഒഴുകി , അളക്കുവാന്* കഴിയുന്നില്ലല്ലോ ,
ഇത് നിന്* കാരണത്താലോ പ്രണയമേ


Keywords:kavithakal,malayalam poems,stories, pranaya ganangal,malayalam kavithakal,kannuneer muthukal