കാത്തിരിപ്പ്

വാക്കുകളില്ലാത്ത സ്വപ്നം
സ്വയം വാക്കുകളായി മാറുമ്പോള്*..
ഇറ്റുവീഴുന്ന മിഴിനീര്* കണങ്ങള്*
ഒരായിരം അര്*ത്ഥഭാവങ്ങള്* ചമയ്ക്കുന്നു..

ചിപ്പികള്* പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞ്
മുത്തുകള്* സ്വയം ഉതിരുമ്പോള്*
എന്റെ വാചാലമായ മൌനം
നീയെന്തേ അറിഞ്ഞില്ല..?

വെളിച്ചം തുടിയ്ക്കുന്ന നാട്ടുവഴിയിലും
മഴത്തുള്ളികളിറ്റു വീഴുന്ന ഈറന്* സന്ധ്യയിലും
നിനക്കായ് ഞാന്* കാത്തിരുന്നു.
നീയെന്തേ വൈകുന്നത്?

നിശബ്ദമാം സ്നേഹത്തിന്* പ്രഭകള്* നില്*ക്കവേ
നീയെവിടെ എന്നു തിരയുകില്*..
എന്* കൈയെത്താത്ത ദൂരത്തായി
ഇനിയൊരിയ്ക്കലും കാത്തു നില്*ക്കാതെ
നീ മാഞ്ഞു പോയി.

എങ്കിലും എന്നിലെ സ്വാര്*ത്ഥത
നിന്* വരവിന്* കാലടികള്*ക്കായി
കാതോര്*ത്തിരിയ്ക്കുന്നു.