ഋതുക്കളുടെ ചില്ലയില്* വീണ്ടും വസന്തം ചേക്കെറിടുമ്പോള്*...
ഏതോ ജന്മ പുണ്യം പോലെ കാലമെനിക്ക് നല്*കിയ
വാടാത്ത പൊഴിയാത്ത സൗഹൃദത്തിന്* കുഞ്ഞുപൂക്കള്*
എങ്ങും സുഗന്ധം പരത്തുന്നു....
പിന്നതില്* ഓര്*മ്മകള്* തളിര്*ത്തിടുന്നു...
പാടിതീര്*ക്കാനാവാത്തോരാ കറയറ്റ സൗഹൃദ കാവ്യം
നനവോലും വാക്കുകളില്* പകര്*ത്തിടുമ്പോള്*..
അറിയില്ലെനിക്കേതും വിരഹം കണ്ണീരായ് പൊഴിയുന്നു .......
Keywords: friendship, friendship poem,
Bookmarks